عبادت کردن با نگاه
در تصور غالب مردم، مفهوم عبادت چیزی جز 
نماز،روزه، قرائت قرآن و دعا نیست.
اما از منظر روایت اهل بیت(ع) هر کاری که در راه رضایت خداوند متعال و در جهت اوامر ذات اقدس الهی و اولیای او وخودداری از هرآنچه که از آن نهی کردهاند باشد، عبادت است.بنابراین برای کلیهی
اعضا و جوارح انسان فرصت هایی است که اگراین فرصتها در مسیر حقیقی خود و در جهت عبادت خدای رحمن قرار گیرند عبادت و الا ممکن است معصیت باشند.یکی از این فرصتها، نگاه کردن است که ممکن است برای کاری خدایی ویا در مسیر اطاعت از شیطان صرف شود.در این نوشتار کوتاه، برآنیم که انواعی از نگاه را که نه تنها تایید روایی داشته بلکه عبادت محسوب شده و موجب ثواب اخروی است بیان نماییم.
نگاه کردن به صورت برادر دینی
رسول خدا(ص) :
نگاه کردن مومن به صورت برادر دینی خود در حالی که او را دوست دارد، عبادت است. [1]
نگاه کردن به صورت عالمان خدایی
رسول اکرم(ص) :
نگاه کردن به صورت عالم از روی دوستی، عبادت است.[2]
نگاه کردن به صورت ذریهی[3] رسول خدا(ص)
از امام رضا(ع) نقل است که :
نگاه کردن به ذریهی ما عبادت است.سوال شد : ای فرزند رسول خدا، نگاه کردن به امامان از شما عبادت است یا به همهی فرزندان پیامبر(ص)؟ فرمود :
بلکه نگاه کردن به همهی فرزندان رسول خدا(ص) تا زمانی که از روش آن حضرت روی نتافته و خود را با گناهان، آلوده نساخته باشند عبادت است.[4]
در فقه رضوی روایت شده است که:
نگاه کردن به کعبه، عبادت است؛نگاه کردن به والدین عبادت است؛نگاه کردن به قرآن حتی بدون خواندن آن، عبادت است؛نگاه کردن به صورت علما(ی ربانی) عبادت است؛و نگریستن به آل محمد(ص) عبادت است.[5]
میگویم: نگاه کردن، یکی از کارهای انسان است و هر کاری که بانیت خیر، از مومن صادر شده و برای نزدیکی به خداوند باشد، عبادت و بلکه عمل صالح است.[6]